Müjde! Hayattayız. Dünyanın acılarının katlanarak çoğaldığı bir çağda, yaşıyor olduğumuz için ne gurur duymamız gerekiyor, ne de suçluluk. Fakat hayattayız ve yaşamı savunmak için hala elimizden bir şeyler geliyor. Nefes alıyoruz, buradayız ve kendimiz kadar başkaları için de varız.
Müjde! Güneş bu yıl da istisnasız, her gün yeniden doğdu. Binlerce galaksi arasında bir toz zerresi dahi etmeyen dünyamız, yıldızının çevresinde bir dönüşünü daha tamamladı. Ay, çevremizde dolandı. Hayatta kalabilenlere mehtap eşlik etti. Bir yaz gecesi basan çiçek kokusu, hediyesi.
Bu yıl da pek çok göl kurudu ama Tuz Gölü’nde yirmi bin flamingo yavrusu gözlerini dünyaya açtı ve biliyoruz, seneye yine gelecekler. Dört yüz elli bin leylek Anadolu üzerinden Afrika’ya uçtu. Bazıları elektrik tellerine çarparak öldü, bazıları zehirlendi, bazıları ise iyi insanların onlar için yaptıkları yuvalarda yavrularını büyüttü, kanatlanıp uçtu. Tüm Avrupa’dan göçe kalkan her on küçük orman kartalından dokuzu, İstanbul’un Kuzey Ormanları’nda dinlendi. Belki geçen sene dinlendikleri ağaçlar kesildi, belki evlerinin üzerine beton döküldü. Bu yüzden, kim bilir, bir kısmı artık İstanbul’da durmaktan vazgeçip güneye uçacak ve hatta yorgunluktan ölecek. Ama bir kısmı, bizim gibi hayatta kalabilenler, Kuzey Ormanları’na dönecek. Bize, doğamızı, özümüzü hatırlatacak.
Müjde! 2016’da yüz binlerce çocuk doğdu. Artık onlar da hayatta. Bizimle. Bebeğini kucağına alan her anne, onu nerede, nasıl büyüteceğini, ne ile besleyeceğini dert edinecek. Biz de öyle yapacağız. Kendi canımızı veya nasıl yaşadığımızı hiç bu kadar önemsememiştik belki de.
Müjde! Artvinli bir kadın, bir erkek, bütün bir şehir madene karşı direndi ve kazandı. Müjde! Trakyalı pek çok çiftçi tarlalarında yuva kuran şah kartalları bu yıl da korudu. Müjde! Ege’deki yüz binlerce zeytin ağacı bu yıl da hiç tarım ilacı kullanmadan, sürülmeden, sulanmadan, meyve verdi. Zeytin ağaçları, içindeki sincaplar ve insanlar birlikte üretti. Müjde! Büyük şehirlerin mahallelerinde sayısız gıda topluluğu kuruldu, üreten ve kullananlar arasında sımsıcak bağlar kuruldu. Müjde! Dünya düzeninin tüm acımasızlığına rağmen, milyarlarca insan birbirini sevmeye, kucaklamaya ve birbirine iyi davranmaya devam etti.
Binlerce yıllık insanlık tarihinde ne ilk yıkımı yaşıyoruz ne de son. Yaşamın tarihi yok oluşlarla dolu. 2017 yılının ise bu yıldan daha iyi olacağını gösteren hiç bir işaret yok. Yine yaşam ve ölüm, acı ve haz iç içe geçmiş bir yıl bizi bekliyor olabilir. Hala var olmamızın ve var olacak olmamızın tek sebebi ise belki de direnmek. Birbirimize iyi davranmak için, ve doğaya, biricik kaynağımıza, iyi davranmak için, direnmek.
Müjde! 2017’de savunacak binlerce bebeğimiz, kuşlarımız, ormanlarımız, göllerimiz, bozkırlarımız, vadilerimiz, tohumlarımız, masallarımız, kahkahalarımız ve yaşamı daim kılan iyiliğe dayalı ilişkilerimiz, imecelerimiz var. Her şeye rağmen, hala bizimleler, şimdi, şu an…
Mutlu yıllar.
Doğa Ailesi
Fotoğraf: © Mahmut Koyaş
Hamdüssenalar olsun….